Gözlerime Mermi Diye Sevdanı Sürdüm

Tarihten iki ayrı coğrafyaya damlayan
İki ayrı yürekte durmadan kanayan
Seyduna’yla Şahrud
Yüreklerin akarken bıraktığı izi
Birbirlerinin gözlerinde aradılar.
Yoktu.
İki iklim farkıydılar
Ne zaman göz göze değseler
Yangın çıkmayacak denli uzaktılar.
Yalnızca aynaların dökülen sırrına yansırdı
Üçüncü bir kente düşmüş suretleri..







Şahrud gökyüzü geliniydi.
Yüzüne bulut inse dolardı masal gözleri.
Bir solukluk rüzgarda bile
Usul usul kanardı gelincik bedeni.





Seyduna yeryüzü cehennemi.
Ölüm çağrılı uçurumlarda sınardı sevdasını
Yalnız ufuk çizgisinde buluşurlardı
Onu da güneş günde iki kez ateşe verirdi..






İki iklim ayrıldılar.
“Ya Şahrud!” dedi Seyduna
“Gözlerime mermi diye sevdanı sürdüm.
Ardına bakma gözyaşımla vurulursun.
Su gibi git.”

Şahrud’un yüzüne keder mayın gibi durdu.
Ve zaman gözlerinin su yeşilinde kuruldu.
Hüzün bir Buda heykeli gibi çırılçıplak
Yüzlerine oturdu.

Rivayet odur ki
Şahrud vardığı denizlerde hala
Seyduna türküleriyle uyanmakta
Seyduna Şahrud’un gözlerinden ka lan
Masalla yaşlanmakta...